Cumartesi günü baba ile abi alışverişe gitmişti, evde yanlızdık kız kıza, ilk defa benimle bilinçli bir şekilde oyun oynadığını farkettim, çok komiğime gitti!
Şöyleki; bizim büyük yatağın ayak ucuna koydum kendisini, hızla emekleyerek yastıklara doğru gitti ve birden yan dönüp oturma pozisyonuna geçti bana bakmak için. Fakat bu hareketle birden o kadar kenara yaklaştı ki "Ayliiin!" diye üstüne atladım tutmak için. İşte o an kikirdeyerek tekrar kaçtı ve kendini yastıkların üzerine atıp kahkahalar atmaya başladı. Sonrasında ben oyunu farkedince tekrar etmeye başladık; ayak ucundan start veriliyor, arkasına baka baka kaçıyor ve ben "Tuttum seni!" diye bağırıp bacağına dokunduğum an basıyor kahkahayı! Eğer ben başka bir şeyle ilgilenirsem de resmen "hadi bir daha yapalım" der gibi kaçış pozuna giriyor...
Muhtemelen sıradan bir davranış, tam ayına göre, neden bu kadar etkilendim bilmiyorum..Sanki ilk bebemmiş gibi heyecan ve gurur yaptım!
Aslında 2. bebede her şeye hakim olacağız sanıyorduk ya..öyle değil işte..Bir çok şey unutulmuş gitmiş. Evet bir el alışkanlığı var sanki, bir rahatlık, bir adam sendecilik..Ama bir çok detayı da hiç hatırlamıyorum. Bazen Arda' nın aynı dönemdeki fotolarını bulup bakıyorum ve giydirdiğim kıyafetten tut, yaptığımız oyunlara, ruh halime kadar bir çok şeyi ancak o şekilde hatırlıyorum. Bir de defterimiz vardı, uyuma saatleri, yedikleri filan yazılırdı Arda'nın.. O defteri buldum geçen; yedirdiklerimize baktım, gözlerim faltaşı oldu. Tabii iki bebeniz taban tabana zıt ise bu "ilk çocukmuş gibi aciz hissetme"sendromunu daha bir canlı yaşıyorsunuz...Mesela katı gıdaya geçişte kendimi feci antremansız hissediyorum..Arda'nın defterinden kahvaltı tarifi bile çalmışlığım var o kadar yani..Neyi neye katıyorduk hiç aklıma gelmiyor..Hayal gücüm, yaratıcılığım bitmiş durumda, bunda tabii sürekli ağzını büzüp kitleyen bir düdüğün de payı büyük, motivasyon sıfır!!
Neyse konuyu dağıtmayalım, Aylin hanım 7. ayını doldurmaya az kala emekledi (Aralık 3. hafta) Arda' yı tam hatırlamasam da sanırım 7-7,5 gibi emeklemişti. Aylin kız emeklemenin akabinde tırmanmaya, tutunup kalkmaya başladı. Boyuna göre bir şeyler bulunca (Arda'nın sandalyeleri mesela) hemen tutunup ayakları üzerinde durmaya çalışıyor. Arda bu işi çok daha sonra yapmıştı diye hatırlıyorum.
Bu arada Aylin'in tam bir cazgır kız olacağını da anlamış bulunmaktayım. Aslında gayet sakin gibi görünse de bazı konulardaki cadılık potansiyeli ileride bizi öttüreceğinin sinyallerini veriyor!.. Misal şurup içme. Arda ile bu konuda o kadar rahattık ki, Calpol içemeyen çocuklar olduğunu ve onlara fitil yapıldığını duyduğumda acayip şaşırmıştım. Şimdi Paranox fitil ecza dolabımızın en olmazsa olmazı! Eline damar yolu açılırken hayretle inceleyip gıkı çıkmayan ve hemşirelerin takdirle uğurladıkları Arda dan sonra kolunun altına derece koymak için savaş verdiğim Aylin...Biliyorum hastanede ciyak ciyak ağlayan bebelere bakıp burun kıvırmayacaktım zamanında, başıma beteri geldi!! Tırnak kesilmesi mesela..Bu kadar mı olay olur kardeşim? Buruna serum fizyolojik yapmak, heleki Otribebe ile çekmekten bahsetmeyeyim bile! Bu gibi durumlarda Aylin'e tek bir sıfat yakıştırıyorum: "İlletyus" !! :)
Bitirirken alt 2 dişinin de 7 ay sonunda çıktığını not edelim. Dişleri aylık kontrolde Emel Hanım farketmişti.
Foto 6,5-7 ay civarı..Ofis bilgisayarında güncel foto bulamadım.
.jpg)
Bu pembe battaniye olmadan uyumuyor bu arada :)
.jpg)
