Sevsem mi, bi tane çaksam mı karar veremiyorum!

Kardeş kıskançlığı konusu açılınca hep sorardım anneme; "Doruk beni kıskandı mı?" diye. Annem de hep kayıtsız bir ifade takınıp; "Yoo, çok kıskanmadı, hiç zorlanmadık o konuda." derdi. Doruk sakin bir çocuktu sanıyorum üstünde de annemler durumu iyi idare ettiler besbelli..."Biz de bilinçli anne-babayız, e Arda da çok "aşırı" bir tip değil, herhalde bu konuda sıkıntı yaşamayız"...diyordum...Hahahhah aldık babayı :-)

Komşu bloglarda da bu ara uyumlu kardeşler temalı yazılar okuyor, beraber mutlu mutlu oyun oynayan abla/abi - kardeş kareleri görüyorum. Yakın arkadaş çevresinde de bizzat gözlemlediğim kadarı ile büyükler bir şekilde ufaklıklara alışmışlar, kıskançlıklar giderek azalmış..

Peki biz de durum ne? Giderek artan kıskançlık..Bu kadar!

Aylin'in hareketlenmesi ile şu cümleler hayli fazlalaştı:  "Dokunmasın! Ellemesin! Anneee, al onu elinden, bana ver! Aylin ver bakalım şunu! (hızla çekerek alınır her ne ise o) Aaayyy, yarış pistime doğru geliyor, bir şeyler yap anneeeaaaa!!!"

Aylin'in ellememesi, oynamaması gereken şey sadece kendi oyuncakları değil bu arada, elini attığı herhangi bir eşya olabilir kıyamet koparan..Mutfak bezinden tut, ayakkabı çekeceğine, bitmiş kağıt havlu rulosından krem kutusuna kadar..O ellememeli, emeklememeli, incelememelidir..Köşe yastığı gibi bir köşede oturmalıdır..

Bir de ciddi anlamda Aylin kızın benimle olan temasını engellemeye çalışıyor. Eskiden daha çok kucağımda olmasına hatta yapışık olmamıza rağmen hiç sallamazken, bu aralar "o" nu kucağıma almama fena takmış vaziyette. Çünkü muhtemelen eskiden onu adamdan saymıyordu, baktı ki bu düdük kalıcı bir şey ve giderek aramıza sızıyor, engelleme yollarını aramaya başladı!

Ne zaman Aylin'i kucağıma alsam "Neden onu kucağına aldın? Yere bırak,emeklesin! Muya abla/Baba tutsun onu, sen benle gel, yatağına koyalım biz salonda tipak okuyalım..vs" başlıyor. Akşam eve geldiğimizde Aylin kucağıma gelmek için, Arda ise onu kucağıma almayayım diye paralıyor kendini...Gel de çık işin içinden!

Bir de şu kafaya müdahale var ki çözemiyorum nedenini ve nasıl biteceğini... Sürekli ama sürekli kafasını sıkıyor, ovuşturuyor, elliyor. Bu arada da hep dişler sıkılı, alt çene önde; bir hırs, bir hınç hali ki hem komik oluyor hem de daraltıcı. Sanki içinden "Bi çaksam şu kafaya!!" diyor ama dışarıya "Bakın ne kadar çok seviyorum" diye göstermeye çalışıyor..

Her zaman olduğu gibi yine kendimi sorguluyorum, acaba diyorum biz mi idare edemiyoruz, kıskançlığını körükleyecek hatalar mı yapıyoruz...?
Cevabı bulamıyorum...

Kimi zaman komik, kimi zaman bunaltıcı ve vicdanımı körükleyici son halimiz budur..İşte bir kaç kafa sıkma, diş gıcırdatma pozu!!!! :)



chucky arda ve kurbanı!!! :)