Tecrübeli lohusalık

İkinci lohusalığımı yaşıyorum. Lohusalık denen, 40 gün sürdüğü farzedilen ancak bence çok daha uzun süren akıllara zarar dönem...Bu sefer çok daha sakin ve makul bir insanım. İlk seferinde neye uğradığımı şaşırmış, kendim başta olmak üzere çevremdekileri de bayağı bir yıpratmıştım..İlkinde hastaneden eve geldiğim dakika evde beni karşılayan babamın "kahraman kızım benim" diyerek bana sarılmasıyla açılan çeşmeler uzun bir zaman kapanmamış, çeşitli sebeplerle ama en çok da emzirme sıkıntıları ve meme ucu yaraları yüzünden şar şar akmıştı.

"Doydu mu? Süt geliyor mu? Yeterli mi? Emiyor mu? Çene oynuyor ama ya sadece emzik yapıyorsa? Sağsam mı? Sağdığımı biberonla mı versem? Biberona alışırda memeyi istemezse? Meme uçlarım ne zaman iyileşecek? gibi daha binlerce soru ile kendimi tüketmiştim, kocamı ve annemi de :)

O kadar sıkıntı etmiştim ki bu konuları kendime, belki de kendim sütümü azaltmış veya potansiyelimin farkına varamamıştım. Arda' ya mama da verdik arada, ilk başlarda gerçekten kilo alamadığı anlaşıldığı zamanlarda sağarak süt ve bazen sağdığım yetmediğinde formül mama içti. Bence hiç bir önemi yok, tıpkı biberonla tanışmasında bir sakınca olmadığı gibi. Biberona alışan memeyi bırakır dediler beni hezeyanlara sürüklediler, 22 ay meme emdi bizim sıpa sonradan...Neyse asıl önemli olan mama veya biberon değildi..Şimdi farkediyorum ki asıl önemli olan ben Arda' nın bebekliğini yaşayamamışım..onun o en ufacık en bi damlacık hallerine kendimi kaptıramamışım, şöyle en şefkatli halimle emzirip, kollarımda uyumasına izin vermemişim...Hep bir mücadele içinde geçen emzirme seansları sonrasında, birinin kucağına verip süt sağmaya yollanmışım..Ne fena! Neyseki 2-3 ay sonra işler yoluna girmiş de ben emzirmenin keyfine varmışım ve ufaklığın tadını çıkartmaya başlamışım...

Hamileyken ne yalan söyleyeyim çok korktum yine aynı şeyleri yaşarım diye..Çok dillendirmedim, çaktırmadım ama hep aklıma ilk günler, ilk haftalar geliyor ve benim ödüm kopuyordu...Bu sefer öyle olmayacak, bak gör, kolay gelecek diyorlardı..Umarım diyordum içimden sadece..

Haklılarmış..Bu sefer gayet iyiyim! :)

Memeler acımadı mı? Evet acıdı ama çok da dayanılmaz olmadı, 2. hafta daha iyi oldular, şu an biraz hassasiyet var, kalkanlara devam, bornoz dolaba kalktı ama işte o kadar..

Süt yetiyor mu paranoyası yok..Yetiyordur bir şekilde :)

Emiyor mu? Uyukluyor mu? Hem emiyor hem uyukluyor :)

Ağlama zırlama olmuyor mu? Oluyor ama daha çok Arda' yı ihmal etmemek adına zorlanmaktan, ondan sevgi ve ilgi çalıyormuş gibi hissetmekten ve kalbimde 2 ayrı ve çok büyük sevgiye yer açmanın dayanılmaz hafifliğinden kaynaklı  oluyor bu sefer ağlamalar...

İkinciyi bekleyen arkadaşlara duyurulur :)