Başlık bile bulamadım..pesss!

Nasıl bir aydı bu Ağustos bilemedim..

Genelde tatil ayıdır..uyuşukluk ayıdır..

İzinler alınır..denize gidilir..

Hadi izin yok diyelim..işten kaytarılır..koyverilir gitsin..

Sıcağın da etkisiyle ruhlar gevşer..tembellik çöker..

falan filan...

Bu sefer öyle olmadı..İş yerinde feci bir yoğunluk, gerginlik, ilk defa yaşadığım iş yetiştirememe paniği, akşamları "ertesi gün kabusunun" üzerime çöreklenmesi, 42 derece sıcak filan, tuş etti beni...

Ne blog yazabildim ne bişey, halbuki neler vardı kafamda..

Arda' nın yeme ve uyku güncesini yazacaktım, yeni odasını filan, sonracığıma doğum günümü yazacaktım, ağustos ayında olduğu için nasıl hep arada kaynadığını, kimsenin olmadığını, çocukken de hiç havalı partilerim olmadığını anlatacaktım...Hatta annemin beni nasıl doğurduğunu anlatacaktım, kendi yaşadıklarımla kıyas yapacaktım, "ay bana bi haller oluyo" kıvamında geçirdiğim lohusalığım ile annemin "vay anasını be" kıvamında geçirdiği lohusalığını kıyaslayacaktım...fırsatım olmadı hiç...Zaten Blogcu anne de benzer bir şey yapmış sonradan gördüm ve hemen vaz geçtim, acayip şeyler olmuş bu ortamda, kopyacılar yakalanmış filan, her zamanki gibi geri takip :) Neyse seneye yazarım artık...

Daha tatile var..Denize ilk gireceğim anı bekliyorum..Serap gibi olacak, ben yaklaştıkça sular çekilecek filan diye korkuyorum...Bir daha tatili eylüle bırakanın...

Pazar sabahı Çanakkale' ye gidiyorum, bi de o boğazı geçivereyim dedim :)

İstanbul maratonu kadar hazırlanamadım, daha parkuru bile incelemedim, ortağım da yok, motivasyonum bayağı bir çökmüş durumda ama heyhat kayıt yaptırdık bir kere..Seneye halimiz nice olur diyerek bunuda çıkarayım aradan diye gidiyorum işte..ama ayaklar geri geri...

Yazmaya yazmaya insanın yazası da gidiyormuş..

Zorlamayalım bünyeyi.

Hastasıyım bu fotonun..Hani sanki bir turist Anadolu' yu gezmiş, orda gariban bir köylü çocuğu resimlemiş, yıllar sonra o fotoya bakıyormuş gibi :)

Çek Arda, hadi oğlum, bastırrr..!

Bu ara pek yazasım yok..
Temmuz çok dolu geçti..Boğaz maratonu, düğünler, filan fıstık :)
İş yerinde tek kaldım, işler üzerime çöreklendi..
Sıcağa tahammül edemiyorum..Son 3 gündür cinnetin eşiğindeyim!
Ev teras olmasından mütevellit fırın gibi, çok fobisel bir insan olmasam çıkıp terasta uyuyacağım, o kadar! Arda çıplak yatıyor..sadece bez ile...Şu bez işi de ne olacak acaba? Hiç "Hadi çiş yapıp alkış yapalımmm!" modunda değilim, bir lazımlık alıp ortaya koydum, tüm girişimim budur..Zaten bizim Toti de nefret etti o lazmılıktan, arada bir içine top atmak sureti ile basket potası şeklinde kullanılıyor...Kılımı kıpırdatasım yok bu hususta.. Üşeniyorum, üşendikçe gözümde büyüyor, gözümde büyüdükçe üşeniyorum..yumurta-tavuk-yumurta....

Konuşma hızlanıyor..Tekrarlar çoğaldı, bazen bayağı net kelimeler çıkıyor ağzından..İnsanları ismiyle çağırmaya bayılıyor, askerlik arkadaşıymış gibi sesleniyor arkadaşlarımıza, tonlamalar pek komik, vidyo çekmeli aslında..."Sonemann" diye geliyor kapıya Süleyman "efendi" ekmek getirince, zaten şu sıralar idolu o kendisinin, kocaman bir hortumla ve bayağı tazyikli suyla suluyor ya bahçeyi.. (şu tazyik de ne kıl bir kelimdedir.?) Arada bir eline verince hortumu Arda' nın, Süleyman beyden iyisi yok hayatta onun için!! :)

Odasını değiştirdik..Ama fotolarla başka bir yazı konusu olsun bu...Artıları da eksileri de oldu oda değişikliğinin..

Geçen pazar İncek TYK ya gittik..Malum Arda aktivite sevmez, oyuncak sevmez, diğer tüm çocukların sevdiği, istediği şeyleri sevmez, istemez, çekiniktir, yenilik sevmezdir...E geçen yazdan beri de yüzmeyle işi olmadı zavallının, büyük ihtimal havuza ayağını sokmaz dedim giderken...Tüm bebeler oynaşır suda, biz bir kenarda otururuz kös kös...Evet, çocuk havuzundan nefret etti ama büyük havuzda bir eğlendi, bir çoştu zevkten 4 köşe oldum anası olaraktan, günahını aldığım içinde fırçayı kaydım kendi kendime, içimden...

Eğer bu yaz sık sık gidebilirsek havuza, eğer her gittiğimizde bu kadar istekli ve keyifli olursa kendisi, kolluk saçmalığına girişmeden güzel bir adım atmış olabiliriz yüzme adına...Bakalım, çok heveslenmeyeyim, malum bir günü bir gününü tutmuyor bu modellerin...

Yazdıklarımı okudum da, galiba bizim takımdaki hırslı veliler gibi olacağım ben ilerde :) Boyunlarına birer kronometre takıp yarışlarda boğazları patlayana kadar bağırırlardı çocuklarına "Çeeekkk, ayak vur, hadiii, bastırrr" diye..Yarış bitince de antrenörlerle polemiğe girerlerdi, kendi tuttukları derece daha doğru diye..Kamplara filan gelirlerdi bizim otobüsümüzle, her şeye nane olurlardı...Allahım sen tut beni, aklıma mukayyet ol! Beni hırslı veli yapma, kendi anama-babama benzet, ne güzel çocuğumuz spor yapıyor diyerek uzaktan seyretmemi, destek olmamı sağla..Amiiin! :)

Aklım başımda değil hala...

Hala etkisinden çıkamadım..Çok acayip bir tecrübeydi..Arda' nın doğumundan sonra yaşadığım en etkileyici, en heyecan verici, en beni hayretlere düşüren şeydi Asya' dan Avrupa' ya yüzmek..İyi ki yaptım ben bu işi..Kendimle gurur duyuyorum desem çok mu kibirlenmiş olurum acaba ? :)

Nasıl anlatılır ki, nereden başlanır ki....

Yarış sabahı gergin ama komik halimiz, Kuruçeşme parkındaki panayır yeri gibi şenlikli sporcu alanı, bir sürü tanıdık görmek, "yarış geyiği" yapmak, teknelerle Kanlıca' ya giderken bize eşlik eden yunusların yarattığı coşku, alkış kıyamet onları selamlamamız, midede hissedilen heyecan krampları, diğer yüzücülerle yaptığımız şamata, start anındaki kaos, Esra' yı takip edeceğim diye su altında hafiye gibi süzülmem...

Kalabalıktan sıyrılıncaki sakin ve senkronize seyrimiz, ucu bucağı olmayan depderin mavilikte bir başına yüzmek, Fatih Sultan Mehmet köprüsünün altından sırt yüzerek geçip köprüyü seyretmek, kafamı kaldırdığımda Rumeli Hisarını görmek, nefes alırken Kuleli Askeriyi izlemek, denizin ortasında "ne tarafa?" diye kısa pazarlıklar yapmak..

Arkamızdan gelip bizi geçen genç erkek yüzücülerin sayesinde "doğru yolda" olduğumuzu anlamak, sevinmek, derin bir oh çekmek, akıntıyı iyi yakalamış olmanın dayanılmaz hafifliği, 54 dakikada kendimizi Kuruçeşme' de bulmak, can havliyle çıkmak, kolumuzdaki çipleri okutmak, derecelerimize sevinip Esra'yla kucaklaşmamız, şaşkınlık, sevinç, gurur, yarışı bitiren diğer takım arkadaşlarımızı karşılamak, onların derecelerine sevinmek.....

Hepsi çok acayipti..anlatılınca hakkını verememe endişesi yaratacak kadar yoğundu..

850 katılımcıdan 561 tanesi yarışı bitirdi. Genel klasmanda bu 561 kişiden 56. oldum.

Yaş grubumda, yani 30-39 yaş kadınlarda ise 6. olarak bitirdim.

Karaya ayak basan 11. kadınım vede yine karaya ayak basan Türk kadınlar arasında 3. yüm, ama böyle bir madalya tabii ki yok!! :)

Engelli sporcular vardı, her birini yürekten alkışladım, gözlerim dolarak, göğsüm gururla kabararak...Yabancılar vardı, Güney Afrika Cumhuriyeti'nden tut Romanya' ya, İspanya' dan ABD' ye...Su çok temizdi, finişe gelirken Kuruçeşme'de bir kaç denizanası, o kadar..Zaten onları da gözüm görmedi o esnada...Merak eden var ise; Evet, bol bol su yuttum, hala yaşıyorum! :)

Çok keyif aldım ben bu işten, eskiden maratonu bırak uzun mesafe yarışları bile içimi bayardı ama sanırım kanımda varmış benim maratoncu olmak! :)

Eee? Şimdi sırada ne var..? Çanakkale mi dediniz..?? :)

Bekleşirken

Dodo dayı ve Ali amca da yarıştılar

Gidiyorum yine..kıtalar arası bi işim var bu sefer..

Çok az kaldı..

Düşünürken mideme giren kramplar çoğaldı..

Keşke daha çok hazırlansaydım..

Yumurta-kapı ilişkisi hayatımda yine başrolde..

Hep mi son ana bırakır bir insan..?

Öyle yada böyle...gidiyorum...kafaya taktım bir kez..

Kıtalar arası bi sözüm vardı..onu halletmeye..

Asya' dan Avrupa' ya yüzmeye..

*

Bazen diyorum, ne işin var Itır, otur oturduğun yerde..

Sonra katılımcı listesindeki 1930 lu amca geliyor aklıma..(amca mı desem dede mi..bilemedim)

Ve Hayır, oturma diyorum, oturma ki, sende 80 ine gelince hala çakı gibi ol..o amca gibi..

*

Herşey yolunda gider de bitirirsem yarışı, çok gurur duyacağım kendimle..

Oğlum da büyüyünce gurur duysun istiyorum..İstanbul' da arkadaşları ile gezerken, "benim annem taaaa ordan buraya kadar yüzmüş, yaaa?!" diye arkadaşlarına hava atsın istiyorum :)

Geçmişte yüzmeye verdiğim tüm emekler (gidemediğim şubat tatilleri, yıllarca sabah 5 te kalkarak uyuyamadığım sabah uykuları, takılamadığım lise partileri de bu emeklere dahildir!) yıllar sonra böyle taçlansın istiyorum..

*

İstanbul' dan döneli 48 saat olmadan yine gidiyorum..yorgunum..uykusuzum..boğazım acımaya başladı üstüne üstlük..canım sıkıldı..Pazar sabahına kadar iyice dinlenmeliyim..

*

Arda' dan 1 hafta içinde ikinci ayrılığım olacak öte yandan..Bir laf vardı, neydi? "8 çarşamba bir araya geldi" miyidi, ne? Attım..Neyse o hesap, her bir halt aynı haftaya sıkıştı...Bu sefer 3 gün-2 gece ayrıyız, sanırım o yüzden de kendimi kasmış vaziyetteyim..Sabahtan beri ota boka gözlerim doluyor..

*

Çok heyecanlıyım çoookkk...Herşey bitsin, pazartesi olsun istiyorum, bir an önce, alnımın akıyla..

Meraklısına Avrasya maratonu ile ilgili bilgi: Tık

"Kafayı yemişsin sen kızım!" demek isteyenler için parkur: Tık :)

Mola

2 yildir ilk defa mola hakkimi kullaniyorum...

Sabah kus misali, yapis yapis Istanbul'a geldim..

Babun'la..kizkiza..Massive Attack dinlemeye..

Memo yok, Arda yok..

Vijdan tavan yapti..

Kalbim pirpir..

Saat basi Fatos hanimi ariyorum..

Sanki iste oldugum bir gunden ne farki var?

Olsun arayip icimi rahatlatmaliyim..

Bu aksam nasil gececek asil onu cok merak ediyorum..

Baba ogul umarim keyifli, minimum aglak gecirirler geceyi..

Molamin tadini cikartmak istiyorum ama iste...icim pirpir.......

Miya atta

Yaklaşık bir aydır evimizde misafir olan annanenin kedisi Bızdık hanım evine döndü..Annemler her tatile gittiğinde bize gelen ve artık bizim evi yadırgamayan Bızdık bu yaz ki olağan 1 aylık misafirliğini de kazasız belasız ama pek çok sıkılarak atlattı..

Eski gelişlerinde ful ilgi ve itina gören Bıtbıt maalesef bu sene biraz kendi haline terkedildi. Bir kere eskisi gibi geceleri kocayla benim aramda yatamadı zira bizim aramızda başka bir cüce yatıyor! Hatta odalara hiç girmesin, çok tüy döküyor diye odalara açılan koridor kapısı hep kapalı tutuldu..Eskiden akşamları 2 saat terasta kaşıma / fırçalama ritüelleri yapılırken ve ben daha miii derken dibinde biterken, bu sefer diğer cüce yatmadan bir türlü ona fırsat gelemedi..Bende daraldım azıcık bu sene..Arda'yı uyuttuktan sonra bir de onu kucakta kaşıma ve uyutma seramonisi (annem böyle alıştırdı kendisini) fazla geldi bana..Yine de arada bir, kendisi kucağımda koltukta uyumuşluğumuz var..

İlk günler Bıtbıt' a pek sokulmayan Arda sonlara doğru neredeyse hayvana azap yaşattı..Uyumakta olan hayvana sessizce yaklaşıp aniden göbeğine vurmak, sürekli peşinde sürünerek rahat yüzü vermemek, kuma çişini/kakasını yaparken üzerine koşarak hayvanı deli etmek, cici yapacağım derken orasını burasını çimdiklemeye kalkmak, önünden geçerken kuyruğunu çekmeye teşebbüs etmek gibi değişik aktivitelerle hayvanın burnundan getirdi...Ama Bızdık hanım çok kibardır, bir kez bile Arda nın bu işkencelerine tırmık veya ısırıkla karşılık vermedi..Bir tek kez tıslamışlığı var o kadar :) Ayrıca hep kötü muamele görmedi canım abartmayalım, birçok kez mamasını suyunu yeniledi, tabağı burnuna sokarak yemesi için ısrar etti, saat başı tuvaletini hatırlattı, arada bir önüne top attı filan :)

Şu tüy temizleme işi kabus gibi gözükmese gözüme, bir yavru kedi alacağım beraber büyüsünler diye ama henüz toto yemiyo :)

2 yaşında bi velet hakkında...

Ne zamandır Arda' nın gelişimi ile ilgili yazmadım..Zaten daha çok benim anılarım ve maceralarım dolmaya başladı buraya..Blogun adınımı değiştirsem acep? Ana Toti..yada Ana Toti' nin maceraları filan...

Neyse, toti kuzusu büyüyor, serpiliyor, her geçen gün değişiyor, ben bu değişime zar zor adapte olabiliyorum çoğu zaman..

Konuşmada gelişmeler var bi kere, son 2-3 haftadır acayip tekrara başladı, ama gariptir, bir kez tekrar ediyor duyduğu bir kelimeyi, çok güzel söyleyip bir daha asla söylemiyor. Mesela ben konuşurken kurduğum cümleden "hortum"u seçip, ayan beyan hortum demişliği var ama 1 kez..Bir daha söylet hortumu söyletebilirsen.."Anne otuu" diyor işten dönünce, ille 3 lü kanapeye oturulacak, Arda kuduracak, kendini ordan oraya atacak, anasının burnuna bi tekme, böğrüne bir dirsek atacak, şaka kaka olacak, kafalar çarpışacak, bir fasıl ağlanacak filan...Yada "odaya" diyip bizim odaya, yatağa götürecek ikimizi, "1,2,3" diye yatağa atlanacak ve aynı kudurma orada daha geniş çaplı yaşanacak...En sevdiği aktivite, benimle hasret geçirme şelki bu onun..

Bal, bidaa(bir daha), kak(kalk), aç, tut, ommet(omlet), çiçiç(çiçek), ağaç, nin(in), bez, bebek, abi, abla, bitti aklıma gelen en belirgin, en çok kullandığı kelimeler. Bir de kendi dilinde konuşması var ki çok acayip, sanki dilini bilmediğim ama çok iyi konuşan bir çocuk ne bileyim sanki zimbabveli bir bebe car car ötüyor karşımda, noktalar virgüller koyarak, hayret, üzüntü, sevinç efektleri/nidaları yaparak bir uzun uzun anlatışı var...Cümlesi bitip de "Bunca dil döktüm, yorum yapın bre..!" diye baktığında, genelde gözleri kocaman olmuş anne-babasının kendisine hayretle bakışını görüyor, kimi zaman da gülmemek için kendilerini zor tutmalarını :)

İnanılmaz çok şarkı söylüyor, buradaki gibi, tabii yeni şarkılar da eklendi, müzik duyunca hemen popo oynamaya başlıyor, resmen mutlu oluyor velet. Doğumgününde bi silofon gelmişti, babayla beraber "Do bir külah dondurmaaa.." söyleniyor..Cüce "Siii Ayşenin kedisi" kısmında "Ayşe miyaaaavvvv" diye eşlik ediliyor! :) Keşke diyorum bakıcımız Fatoş Hanımın adı Ayşe olsaymış, kadını da anne diye çağırmazdı o zaman :)

Fakat en favori adamı bu aralar Louis Armstrong. Bu şarkıda transa geçiyor, koltuğa oturup öylece dinliyor, mest oluyor, bitince sinirlenip bidaaa diye yırtınıyor!

Canımı sıkan şey ise, son zamanlarda iyice asosyal olması..Park tamamen bitti hayatımızda..Park derken oyun parkları. Salıncak, kaydırak, dönme dolap, hiç bir tanesinin yakınından geçmiyor, Sadece yürümek istiyor, taş-kova-kürek 3 lüsü de tarih oldu..Kilometrelerce yürüyebilir, bazen mahalle turu atıyoruz 1,5 saat filan sürüyor...Tabiki asıl canımı sıkan bu değil, asosyal derken insanlara karşı tutumunu kastetmiştim asıl. Hiç bir bebek-çocukla ilgilenmiyor, eskiden beraber "takıldıkları" park arkadaşlarının yüzüne bakmıyor, veletler Arda diye yırtınırken sabit bakışlarla ortamı terkediyor, kalabalığa kesinlikle girmiyor, insanlardan kaçıyor. Doğumgününde kimseye pas vermedi, pasta üfleme dışında ortalarda dahi gözükmedi. Koca' nın Amerika' dan gelen ve 2 yıldır aileye katılan 2 yeni cüceyi görmek için can atan teyzesi ve kuzenine ise en cazgır, en huysuz yüzünü göstererek tüm öpücük ve sevgi selini kuzenine kaptırdı...İletişimden oğluma sıfır veriyorum! :)

Araba, top veya herhangi başka oyuncaklarla pek işi olmayan yavru totinin hala en büyük aşkı lülüler, mutfak eşyaları ve su. Allahtan terasımız ve babasının bitkileri var da çocuk onları sulayarak, fısfıs yaparak, annesi görmeden sardunyaları yolarak ve açık havada lülüleri döndürerek vakit geçiriyor...

Lülü

Bir daha biriktirmiycem, çok uzun oldu, kafam karıştı, patrondan azar işitmem de an meselesi...Resimleri de yükleyebilsem bari çaktırmadan...

Hastasıyız yamuk ön iki dişin..!

Caanım sakız sardunyalarım