Arda Totisi ne alemde diyenlere

Nicedir Arda cücesinden bahsetmemişim. Belki de anlatılacak şeyler fazlalaşınca üşendiğimdendir, nereden başlayacağımı bilemeyişimdendir..

Bizim düdük kardeşli hayata alışmaya çalışıyor. Kıskançlık ve yeni hayata adaptasyon inişli çıkışlı olarak devam ediyor, kimi zaman kardeşe karşı gayet şefkatli, bize karşı melek, kimi zaman kardeşe kıl, aynen bize de kıl. Bir ara bayağı asabileşmişti, her konu, her cisim, her olay bağırma-çağırma, ağlamaya sebep olabiliyordu. Her söylenene "hayır!", her soruya olumsuz yanıt klasikleşmişti. Bunlar tabii sadece kardeş ile alakalı değil, yaş olarak da çevremdeki çoğu bebenin yaşadığı duygusal gerginlikler, ama sanırım kardeş ile değişen hayat işin tuzu biberi oluyor.

Bu ara Aylin kızın hareketlenmesi ile oyuncakları kaçırma, onun elindekileri çekip alma ve "Hayır o ellemesin" ler başladı. Yani Aylin'de hep onun legolarının ve Şimşek McQueen'inin peşinde gerçekten, çocuğa bir rahat vermiyor! :) Ne zamandır elini sürmediği bir oyuncak Aylin'in keşfetmesiyle çok sevilen ve nicedir aranan o sevgili oyuncağa dönüşüveriyor..Ne kadar klasik değil mi? Ama kriz yönetimleri o kadar kolay olmuyormuş..Bazen Memo'yla fena tökezliyoruz!
Bir de "Anne sen onu bılak, o halıda oynasın, biz senle alaba oyniyalim, sen Şelifi al ben Şimşeği.." diye başlayınca ne yapacağımı şaşırıyorum, oracıkta Aylin'i bırakıp, onunla oynamak istiyorum ama her zaman mümkün olmuyor tabii...

Konuşma aldı başını gitti..Hala "r" harfi "l" olarak telaffuz ediliyor ve bazı kelimmeleri kendince evirip çevirip söylüyor ve bunlar bazen boyundan büyük cümleler kurduğunda bile müthiş tatlı bir çocuksulukla çıkmasını sağlıyor o büyük cümlelerin.

Geçen gün bir şeye kızdı ve "Anne, meslek hayatım düştü!" diye ağladı.
"Pardon Arda'cım, anlamadım ne düştü?"
"Meslek hayatım bitti!" diye devam etti.
Bakakaldım...Çoook sonra Madagaskar filminde Alex'in bir repliğinde geçtiğini anladık! :)

Acayip emiyor beyni, ne dersek kaydediyor, değişik bir kelime söylersem sesli olarak kendi kendine tekrar ediyor, hah diyorum aldı hafızaya. Hatta arada bir konuşmalarında kendimi görüp utanıyorum. Kaşlarını çatıp "Anne kaç kele söyledim sana...!" diye araya serpiştirince kendime ayna tutulmuş gibi oluyorum ve bazen onunla nasılda hiç sevmediğim/istemediğim gibi konuştuğumu anlıyıp kendime kızıyorum!

Bu ara yüz ifadelerine ve ortamın gerginliğine çok dikkat ediyor. Yüzümüz biraz düşse "Mutlu musun anne?" "Mutsuz mu oldun baba?" diye hemen soruyor. Bir akşam Aylin'e banyo yaptırırken (ki bir 10 dakika önce kendisine kızmıştım bir şey yüzünden) Aylin'e gülücük yapıp sevdiğimi gördü ve şöyle dedi: "Anne bana da mutlu ol, lütfeeen!" Nasıl g.t olduğumu tahmin edersiniz...

Aylin'den "kız" diye bahsediyor bizim gibi, çok komik oluyor.."Kız uyandı mı?" "Kızın yemini ver anne" :)

Son olarak düzelmeyen ve hiç de düzelmesini istemediğim şirin kelimeleri:

Tipak: kitap
Sıkaç: sıcak
Simoli: Süleyman bey (apt gör)
Çarfaş: çarşaf
Bebetü: televizyon (babytv döneminden kalma)
Nepis: nefis
Kıpırdanmak: titremek
Bilisar: bilgisayar
Çukutula: çikolata
Dıgıtlamak: gıdıklamak